Cliëntondersteuner helpt leven weer op de rit

Dankzij de hulp en begeleiding van cliëntondersteuners van KBO-Afdeling Mill heeft de 58-jarige Ans Cornelissen haar leven weer op de rit. Van een bijna volledig uitgeschakeld mens is ze opgebloeid tot een actieve en vrolijke vrouw met ambitie.

Ans heeft niet-aangeboren hersenletsel (NAH) en is rolstoelafhankelijk. Ze woont zelfstandig in Mill, maar liep al een poos zowel fysiek als mentaal vast. Afgelopen december kwam Marietje van de Elzen, bestuurslid Sociale Zaken van KBO Mill, Ans tegen in de supermarkt. Samen met een cliëntondersteuner zorgde zij voor hulp.

Marietje schrok ervan hoe slecht het met Ans was gesteld. ‘Als Afdeling hadden we al langer gesignaleerd dat het niet goed ging met haar. Maar wanneer grijp je in? Ans zat van haar kruin tot aan haar knie onder de zware uitslag en ze had veel pijn. Ze had eerder wel een zalf voorgeschreven gekregen, maar hoe kan iemand die maar één hand kan gebruiken, haar hele lichaam insmeren?’

Het kon zo echt niet langer; we konden Ans zo niet aan haar lot overlaten.’ Marietje schakelde om te beginnen medische hulp in. ‘Ik heb Ans begeleid naar de dokter en het ziekenhuis, waarna ze thuis ook hulp kreeg met insmeren en het aanleggen van verbanden. Hierdoor knapte ze snel op.’

Om de onderliggende problemen aan te pakken riep Marietje de hulp in van cliëntondersteuner Toos Lange. ‘Onder het mom van “helpen met het invullen van de belastingpapieren” kwam ik bij Ans over de vloer. De vloer was echter niet te zien; het huis stond vol met opgestapelde dozen. Ans verzamelde van alles, waardoor haar bewegingsvrijheid erg werd beperkt. Dit was waarschijnlijk ook een van de redenen dat eerdere zorginstellingen weigerden om nog langer hulp te verlenen’, aldus Toos.

Toos en Ans zetten samen de schouders eronder; het huis werd flink uitgemest en opgeruimd. Vervolgens kreeg het een opknapbeurt met nieuwe deuren en een vinylvloer. Het schilderwerk aan de muren en het plafond werd gedaan door een tachtigjarig bestuurslid en Marietje. Toos: ‘Het is weer een leefbaar, fris en gezellig huis. Hierdoor voelt Ans zich weer mens.’

Ook de keuken is grondig aangepakt. ‘Haar oude gasfornuis was al een tijd de deur uit, want dat was te gevaarlijk voor haar. Maar een nieuw fornuis kwam er niet. Hierdoor leefde Ans voornamelijk op brood of at ze wat groente uit blik. Nu kan ze koken op inductie en eenvoudige maaltijden bereiden.’ Volgens Marietje heeft dit enorm bijgedragen aan het verbeteren van Ans’ gezondheid: ‘Ans was ondervoed en haar bloedwaardes waren slecht. Nu krijgt ze de benodigde voedingsstoffen binnen en zijn haar waardes in orde. Ze voelt zich goed en dat is te zien!’

Als cliëntondersteuner regelde Toos ook permanente hulp aan huis. ‘We hebben bij de gemeente een persoonsgebonden budget (pgb) geregeld. Dat was niet toereikend. Vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) heeft Ans nu zes uur per dag begeleiding van een vast team. Ze wordt geholpen met haar medicatie, douchen, aan- en uitkleden en bepaalde huishoudelijke taken. Zo kan ze vitaal ouder worden in haar eigen huis’, aldus Toos.

Om de zelfstandigheid van Ans te vergroten, leert Toos haar omgaan met een smartphone en laptop. De hulp die ze biedt, is meer dan een cliëntondersteuner gebruikelijk doet. Toch doet ze dit met alle liefde: ‘Als oud-verpleegkundige zit het zorgen voor een ander in mijn bloed. Wanneer iemand een hulpvraag heeft, zit er meestal een groter verhaal achter. Het is belangrijk dat hiernaar geluisterd wordt.’

Marietje is dan ook erg blij met Toos: ‘Zodra Toos haar tanden ergens in zet, laat ze niet meer los. Het is een kwestie van doorbijten en mondig genoeg zijn tegenover instanties.’ Het werk als cliëntondersteuner kost de nodige inspanning, maar levert ook veel voldoening op.

Toos: ‘We zijn nu acht maanden verder en Ans heeft in korte tijd een zeer positieve ontwikkeling doorgemaakt. Vanmiddag start ze zelfs als vrijwilliger op een basisschool. We zijn dan ook zo trots als een pauw op Ans!’