De rijkdom van muziek

Het ene liedje brengt ons vrolijk in beweging, bij het andere schieten we vol. Muziek doet veel met ons. En helemaal als we het zelf maken. Dat weten Karen, Nikolaas en Roel als geen ander. Alle drie bespelen ze al jaren een instrument. En eigenlijk kunnen ze niet meer zonder: ‘Muziek is een groot deel van mijn leven: ik ga er helemaal in op.’

Karen Roelofs, Nikolaas Daniëls en Roel van de Ven vertellen over hun liefde voor muziek maken.

Karen Roelofs (58) speelt piano. ‘Mijn vader speelde elektronisch orgel, en hij heeft mij dat ook geleerd toen ik een jaar of vijf was. Toen mijn opa ging verhuizen, kwam zijn piano bij ons in huis te staan. Op dat moment ben ik overgestapt naar piano. Dat vond ik mooier: met piano kan je veel doen met dynamiek; een orgel is statischer.

Ik heb pianoles gehad tot ongeveer mijn zestiende, en daarna ben ik altijd blijven spelen. Ik vind het heerlijk om samen met andere mensen muziek te maken; ik ben geen solist. Op een gegeven moment ben ik in Rosmalen bij een koor gegaan om weer te zingen. Daarna kwam ik bij Operette Rosmalen. Daar zong ik mee bij de producties, en als we optraden – bijvoorbeeld bij verzorgingshuizen – begeleidde ik het koor op de piano. Inmiddels begeleid ik meerdere koren en solisten. Er is nog één koor waar ik af en toe meezing, maar verder speel ik “full time” piano.

Als je met een groep mensen muziek maakt, maak je samen een verhaal. Dat vind ik mooi: dan ben je samen één. Niet alleen de zang, maar ook de begeleiding is belangrijk. Je doet het echt met elkaar; je gaat samen de uitdaging aan dat verhaal te vertellen. En de muziek werkt daarbij verbindend. Ik voel me het meest thuis bij klassieke muziek. Operette heeft mijn voorkeur: dat is zulke mooie muziek. Zo speel ik met Operette Rosmalen bij optredens en producties, en ik begeleid mensen van Stichting Operette Nederland bij projecten. Maar doordat ik bij meerdere koren speel en zangleerlingen begeleid, leer ik ook ander repertoire kennen. Populaire muziek bijvoorbeeld. En nieuwe dingen leren – dat vind ik leuk.

Muziek is een groot deel van mijn leven; ik ga er helemaal in op. Het brengt me troost als ik verdrietig ben. En het maakt me gelukkig. Laatst bijvoorbeeld: toen had ik sinds lange tijd weer een koorrepetitie met Forza Vocale. Dat is heerlijk; daar word ik zo blij van!’

Nikolaas Daniëls (77) speelt viool. ‘Muziek is mijn lust en mijn leven. Het houdt mijn hoofd actief, geeft plezier én verbindt. Viool is best een moeilijk instrument. Ik speel al 45 jaar en ik treed veel op met allerlei groepen; dan gaat het natuurlijk steeds makkelijker. Meestal speel ik de stukken uit mijn hoofd als ik ze eenmaal ken.

Ik speel vaak samen met andere muzikanten. Jarenlang heb ik in een trio gespeeld dat een dansgroep begeleidde. En ik heb in het Kempisch Volksorkest gespeeld. Daarmee traden we veel op, bijvoorbeeld in een Belgische abdij waar de mensen elke maand kwamen dansen op onze traditionele muziek.

Op dit moment speel ik nog steeds in Ons Tierelantijn: een folkgroep met een Pools, Frans en Nederlands repertoire. We hebben een doedelzak, gitaar, banjo, viool en fluit, én een zangeres. Samen treden we regelmatig op in verzorgingshuizen, bijvoorbeeld met kerst. Dat is heel leuk; iedereen zingt dan lekker mee. Ook speel ik in Opoes 13: een instrumentale groep met onder andere een viool, accordeon, cello, klarinet en andere fluiten. Ook deze groep heeft een internationaal repertoire. We zijn samen vaak in Polen geweest: daar zit veel muzikale kennis. Dan treden we daar op met Poolse muzikanten – die op hun beurt ook af en toe naar ons komen om in Nederland samen op te treden.

Ik ben als veertienjarige jongen begonnen met gitaarspelen. Later heb ik een ongeluk gehad, waardoor ik mijn rechterhand niet meer goed kon gebruiken. Gitaar was niet langer een optie, maar viool gelukkig wel. Ik heb les gehad op de muziekschool, maar ook van een Duitse country-violist en van de bekende violist Joost van Es. Zo ben ik van alle markten thuis geraakt. Het mooist vind ik dat we anderen een plezier doen wanneer we optreden. Mensen genieten van onze muziek. Ze zingen mee, komen in beweging. En het geeft ons natuurlijk ook plezier! Ik vind het geweldig om zo met mijn hobby bezig te kunnen zijn.’

Roel van de Ven (68) speelt trompet. ‘Als negenjarig jongetje ben ik begonnen met trompetspelen. Mijn oom zat bij de Koninklijke Harmonie ’s-Hertogenbosch en hij had een trompet over. Die mocht ik hebben en zo ben ik ook bij die harmonie terechtgekomen. Ik heb trompetles gehad, maar ik heb ook veel aan zelfstudie gedaan. Trompet is geen makkelijk instrument: het duurt zeker drie jaar voordat je iets redelijk kunt spelen. Nog steeds speel ik zes à zeven uur per week, en elke dag leer ik weer nieuwe dingen. Muziek maken houdt me scherp, jong van geest en is voor mij het beste medicijn.

Ik ben al 44 jaar trompettist bij Carnavalsclub Meepesant uit Den Bosch. Daarnaast heb ik in veel musicals gespeeld: van Sunset Boulevard en Kiss Me Kate tot Miss Saigon en De Fanfare. Dat zijn niet de eerste de beste producties: daar zit een gigantische cast achter en er gaan máánden voorbereiding aan vooraf. Om dan uiteindelijk samen zo’n musical op te voeren: dat is geweldig! Sinds vier jaar zit ik bij een militair orkest: Reünieorkest Regiment van Heutsz. Daar treden we mee op in binnen- en buitenland. We spelen veel voor veteranen, bijvoorbeeld tijdens de Veteranendag in Den Haag vorig jaar. En tijdens de nationale dodenherdenking van 2021 heb ik in m’n eentje de Taptoe geblazen in de Casinotuin in Den Bosch, omdat we door corona niet in groepsverband konden spelen. Heel erg jammer, maar het was tegelijk een hele eer om daar alleen te staan.

Het mooie aan muziek vind ik dat je er andere mensen mee kunt beroeren: afhankelijk van het repertoire kan je tranen tevoorschijn toveren of de handjes de lucht in krijgen. Voor mij werkt muziek ook verbindend: het brengt me in contact met andere muzikanten en muziekliefhebbers. Ik hou van veel genres, maar voor free jazz, klassieke muziek en marsmuziek heb ik een uitgesproken voorkeur.’