De Johannes: omzien naar elkaar en energiezuinig wonen

Een kleinschalige woonlocatie waar ook zorg geboden kan worden. Dat is waar veel senioren naar op zoek zijn en wat woningcorporaties dus graag willen bieden. Maar de locaties zijn schaars. In Veghel bouwde BrabantWonen in samenwerking met BrabantZorg 23 appartementen op de plek waar vroeger de Johanneskerk stond. Bewoners leven er volgens het concept van samen wonen-leven-zorgen. De eerste bewoners van appartementengebouw De Johannes zijn heel blij met hun nieuwe woning.

‘Er is veel vraag naar woningen, zowel onder jongeren als onder ouderen. Senioren willen op een gegeven moment kleiner gaan wonen, liefst met een tuintje of een balkon en met de mogelijkheid om zorg te krijgen als dat nodig is. En dan ook nog graag dicht bij diverse voorzieningen. Als er een plek beschikbaar komt voor dat soort woningen, is BrabantWonen daarom zeker geïnteresseerd’, vertelt Minko de Weerd, adjunct-directeur strategie en ontwikkeling bij BrabantWonen.

In Veghel komt dat alles mooi samen in de 23 appartementen die gebouwd konden worden op de plaats van de afgebroken Johanneskerk. Zenzo, de projectontwikkelaar die BrabantWonen met dat idee benaderde, vond dus een luisterend oor. ‘Zenzo heeft de locatie aangekocht, wij hebben het plan mede ontwikkeld’, vertelt De Weerd. ‘We hebben meteen BrabantZorg erbij betrokken, omdat we graag woningen wilden waar mensen met een zorgvraag zelfstandig kunnen wonen, met ondersteuning van BrabantZorg. BrabantWonen en BrabantZorg werken op meerdere locaties samen, dus we kennen elkaar goed.’ BrabantZorg heeft een kantoor in het gebouw. De appartementen van De Johannes vallen in de sociale huursector. Ze zijn bedoeld voor mensen met een inkomen van maximaal 45.000 euro bruto per jaar die minder dan tien uren per week (thuis)zorg nodig hebben, én voor mensen die meer dan tien uren zorg nodig hebben. In dat laatste geval geldt er geen inkomensgrens, vertelt De Weerd. ‘BrabantZorg heeft kandidaat-bewoners gezocht, wij hebben vervolgens de inkomenscheck gedaan.’

De appartementen werden kort voor de afgelopen zomer opgeleverd en zijn inmiddels bijna allemaal bezet. De mensen die er zijn komen wonen, hebben op dit moment veelal een lichte zorgbehoefte. Er wonen ook enkele echtparen van wie de een wel zorg nodig heeft en de ander niet. Naast een kantoor van BrabantZorg heeft het gebouw ook een ontmoetingsruimte. ‘Het gebruik daarvan moet, nu de mensen er nog maar net zijn komen wonen, nog wat verder ontwikkeld worden’, vertelt De Weerd. ‘We werken eraan dat er in De Johannes een combinatie ontstaat van een gemeenschap waarbij mensen omzien naar elkaar en tegelijk hun eigen privacy hebben.’ De appartementen hebben geen gasaansluiting en zijn zeer energiezuinig. ‘Dat is vooral in de huidige tijd een groot voordeel.’

Lies van den Biggelaar (81) en haar man Toon (88) hoefden nog geen 100 meter te verhuizen toen ze hun appartement in De Johannes betrokken. Maar gevoelsmatig was het een grote stap.

‘In ons vorige huis hebben we bijna 56 jaar gewoond’, vertelt Lies. ‘Mijn man ging steeds moeilijker de trap op. We zagen de folder voor De Johannes en vonden het eerst nogal klein. Maar we hebben er goed over nagedacht, met BrabantZorg en BrabantWonen gepraat en ons toch opgegeven. Nadat we wisten dat we hierheen konden verhuizen, werd mijn man ziek. Hij is gelukkig weer opgeknapt, maar kon niet meer de trap op. Het kwam dus achteraf goed uit dat we net besloten hadden om te verhuizen. Je moet wel ontzettend veel achterlaten als je kleiner gaat wonen. Dat was niet makkelijk, maar zo is het leven. Mijn man wilde hier alleen naartoe als we een appartement op het hoekje en in de zon zouden krijgen. Wonderbaarlijk, vind ik achteraf, dat dat precies is gelukt. Doordat mijn man een tijdlang ziek was, moest ik alles alleen uitzoeken, zoals de gordijnen en de vloer. Hij vindt het gelukkig mooi. Op dit moment heeft mijn man nog niet heel veel zorg nodig. Ikzelf wil graag één uur per week hulp in de huishouding, maar daar is een wachtlijst voor. Als we meer zorg nodig hebben, kunnen we hier ook blijven, is ons toegezegd. Dat is heel fijn. Het was een hele verandering, maar we zijn hier gelukkig. Het is fijn als je mooi woont, maar het belangrijkste is dat we nog samen zijn.’ 

Hill en Lidwien Lubberts (beiden 64) zijn kort voor de zomer in hun nieuwe appartement getrokken. ‘We zagen de advertentie in de stadskrant van Veghel’, vertelt Lidwien.

‘Mijn man was eerst niet erg enthousiast, maar toen we de advertentie nog eens zagen, hebben we ons er toch in verdiept. Mijn man heeft in 2018 een herseninfarct gehad en ik heb vorig jaar de diagnose Parkinson gekregen. We woonden al in een appartement, maar dat was veel te groot.’ ‘Dit is nog best groot hoor, 60 vierkante meter’, reageert haar man. ‘Maar voor mij is dit veel beter te doen. Ik ben sinds het herseninfarct halfzijdig verlamd.’ Het echtpaar kwam terecht in het appartement van hun voorkeur. ‘We zijn ontzettend blij dat we hier zijn komen wonen’, zegt Lidwien. Hill: ‘Er moeten nog wel wat dingen worden afgemaakt en ook de onderlinge contacten moeten nog groeien. Maar in de groepsapp wordt al best veel gedeeld, zeker rond de verhuizingen. Zodoende hebben we al met veel mensen kennisgemaakt. We vinden het hier heel fijn wonen. Dat het zo energiezuinig is, is in deze tijd heel interessant.’ ‘Voor de mensen die niet in de groepsapp zitten, hangen we de mededelingen op’, vertelt Lidwien. ‘En ik heb met een andere bewoner ook iedereen persoonlijk een flyer overhandigd voor de eerste koffiemiddag.’ Hill: ‘Het omzien naar elkaar vinden we mooi, maar het was voor ons niet de belangrijkste reden om hier naartoe te verhuizen. Dat was vooral dat we kleiner en gemakkelijker wilden wonen, hier meer zorg kunnen krijgen als dat nodig is en vooral dat we zo lang mogelijk samen willen blijven wonen.’